Loop je vast na het overlijden van een geliefd persoon? Ben je uit balans, doordat je ernstig ziek bent geworden? Word je ouder en wil je je leven goed afronden nu het einde nadert? Je dierbare verliezen, je gezondheid verliezen, je leven verliezen. Iedereen maakt wel een keer zo’n groot verlies mee.
Een emotionele rollercoaster. Zo beschrijven veel mensen hun gemoedstoestand nadat ze te horen hebben gekregen dat ze ongeneeslijk ziek zijn. Ook al reageert iedereen anders, vast staat dat je overweldigd kunt worden door een heel scala aan emoties. Wat gaat er door je heen?
Al een hele tijd wil Anne-Marie schrijven over wat haar ziekte doet met haar man, als de partner van. Er schiet haar echter niets te binnen. Hun relatie is heel goed, ze hebben weinig tot geen issues. Totdat ze zich realiseert dat juist het ontbreken van ruis en storing in hun relatie zo bijzonder is. Wat is het geheime wapen van hun goede relatie?
Haar behandelend arts in het ziekenhuis waarschuwt nog: ‘Als je huisarts met pensioen gaat zal dat wel een grote verandering voor je zijn. Jullie kennen elkaar al ruim dertig jaar. Je vertrouwt hem.’ Onderkoeld wuift Anne-Marie de opmerking weg. Mensen komen en gaan. Het komt wel goed. Er komt een vrouw bij de dokter.
Hoe gaat het met jou? Elke dag krijgt Anne-Marie deze vraag wel een keer voorgeschoteld. Vroeger kon ze zich er kwaad om maken. Wil de ander wel echt weten hoe het met me gaat? Tegenwoordig scant ze eerst de situatie, voordat ze antwoord geeft.
Het is een gewone dag vandaag. Niets bijzonders. Anne-Marie zegt haar man gedag, omdat zijn middagdienst begint. Vanaf dat moment wordt ze overvallen door een neerslachtig gevoel. Het wordt een klotedag en ze weet niet waarom. Maar haar man wel.
Tot nu toe was geestelijke verzorging alleen beschikbaar binnen een instelling, maar dat is veranderd. Sinds kort mag je namelijk ook als je thuis woont een beroep doen op een geestelijk verzorger. Wat doet een geestelijk verzorger eigenlijk? En waarvoor kun je terecht bij een geestelijk verzorger? 4 vragen over de geestelijk verzorger.
Eveline denkt dat ze in verwachting is van een broertje of zusje voor haar zoon Levi. Als ze met buikpijn bij de gynaecoloog belandt, blijkt ze niet zwanger te zijn, maar krijgt ze te horen dat ze baarmoederhalskanker heeft: “Ik weet niet hoe ik verder moet.”
“Na de diagnose beland ik als ernstig zieke in heel nieuwe wereld. Een wereld die ik nog niet ken. Ik ben er heel druk mee. In korte tijd ben ik kind aan huis in het ziekenhuis. Ik ervaar het als heel vreemd, echt onwaarschijnlijk vreemd. Hoe kan mij dit overkomen? Dit gaat niet om mij maar om iemand anders. Hoe vaker ik het aan mensen vertel, hoe beter het tot me doordringt, zo is mijn ervaring. Tijdens de chemokuur die volgt, heb ik alle dagen gekookt. Heb me nagenoeg geen dag onwel gevoeld. Ik was wel kaal, maar ik bracht mijn zoon Levi naar school, en dat was eigenlijk het fijnste wat er was. Drie maanden later volgt de operatie. Mijn baarmoeder gaat er uit en dan kan wat ons betreft het echte verwerken beginnen.
Eén op de vijf patiënten voelt zich overdonderd door de informatie die de arts in het ziekenhuis geeft, zo blijkt uit onderzoek van Patiëntenfederatie Nederland. Hoe bereid je je voor op een gesprek met je arts en hoe zorg je ervoor dat je de juiste informatie ontvangt?
In de palliatieve fase zorgt de huisarts ervoor dat je zo goed mogelijk verzorgd wordt en zo min mogelijk klachten hebt. Maar hij kan nog meer voor je betekenen. Vijf rollen van de huisarts bij palliatieve zorg.