Eveline denkt dat ze in verwachting is van een broertje of zusje voor haar zoon Levi. Als ze met buikpijn bij de gynaecoloog belandt, blijkt ze niet zwanger te zijn, maar krijgt ze te horen dat ze baarmoederhalskanker heeft: “Ik weet niet hoe ik verder moet.”
“Na de diagnose beland ik als ernstig zieke in heel nieuwe wereld. Een wereld die ik nog niet ken. Ik ben er heel druk mee. In korte tijd ben ik kind aan huis in het ziekenhuis. Ik ervaar het als heel vreemd, echt onwaarschijnlijk vreemd. Hoe kan mij dit overkomen? Dit gaat niet om mij maar om iemand anders. Hoe vaker ik het aan mensen vertel, hoe beter het tot me doordringt, zo is mijn ervaring. Tijdens de chemokuur die volgt, heb ik alle dagen gekookt. Heb me nagenoeg geen dag onwel gevoeld. Ik was wel kaal, maar ik bracht mijn zoon Levi naar school, en dat was eigenlijk het fijnste wat er was. Drie maanden later volgt de operatie. Mijn baarmoeder gaat er uit en dan kan wat ons betreft het echte verwerken beginnen.
