Anne-Marie merkt dat ze is veranderd. Eerst vond ze het belangrijk om ‘ertoe te doen’. Inmiddels lukt het haar om elke dag met beide benen in het nu te staan. Met een paar goede vragen vult ze haar leven nu heel anders in. En dat bevalt erg goed.
Anne-Marie: Volgens mij ben ik niet de enige die aan het eind van het jaar even terugdenkt aan de afgelopen periode. Daardoor heb ik ingezien dat het wat mij betreft niet gaat over ertoe doen. Voor mij gaat het om hoe ik een zo fijn mogelijk leven heb in het nu: gewoon per dag.
In de beginjaren van mijn ziekte was ik vooral bezig met de dood. Ik had andere drijfveren. Wat heb ik eigenlijk gepresteerd in mijn leven? Wat laat ik na als ik er niet meer ben? Onherroepelijk kwam ook de gedachte hoe anderen zich zouden herinneren na mijn overlijden. Het kwam regelmatig bovendrijven: Wat kan en moet ik doen, zodat ik niet voor niets heb geleefd? Ik kan niet ontkennen dat ertoe doen lang in mijn hoofd is blijven spoken. Ik heb geen idee waarom ik dat zo belangrijk vond.
Lees ook: ‘In mijn leven gebeurt niks’ en nog meer dingen die door je hoofd schieten als je zelf niet meer werkt
Highlights
Nu kijk ik terug op het afgelopen jaar. In het begin van dat jaar sprak ik met mezelf af dat ik open zou staan voor datgene wat er op mijn pad zou komen. Niet meteen iets afwijzen, maar echt openstaan en goed afwegen wat mogelijk is voor mij. Deze afspraak met mezelf heeft me veel goeds gebracht.
Dit zijn mijn highlights:
- Ik ben blogs gaan schrijven, nadat ik via een vriendin in contact kwam met Sandra en Annemarie van Uitgeverij Zezz. Ik heb ontdekt dat het helend werkt. Door het schrijven worden de thema’s in mijn leven in een ander perspectief geplaatst. Al kan ik maar één persoon hiermee inspireren, dan is het voor mij al geslaagd.
- Mijn verhalen trokken de aandacht van een werkgroep die themavonden met gastsprekers organiseert. Ik werd gevraagd als gastspreker. Ik had wel wat zenuwen, maar ik ben vooral blij dat ik mijn een verhaal kon vertellen aan een publiek.
- Dankzij al die neergepende hersenspinsels krijg ik uit mijn eigen kring hele mooie en verrassende reacties, die ik tot dusver nog nooit heb gehoord. Mijn omgeving reageert meer open. Ik ben verbaasd, want daar ben ik niet op uit, maar het voelt wel heel goed. Hierdoor ben ik weer dichter bij mezelf gekomen qua tevreden zijn met wie ik ben.
- Ik ken mezelf goed genoeg om te weten dat ik graag iets voor anderen doe en daar wilde ik iets mee. Daarom zocht ik een vrijwilligersvacature bij een museum: workshops geven. Ik heb gesolliciteerd en ben aangenomen. Inmiddels werk ik er een half jaar en ik krijg er energie van.
- Ik hou van reizen en ik heb geluk gehad. Al een paar keer ben ik op pad geweest: met mijn man, mijn moeder, en met mezelf. Genietend van de natuur, mooie landschappen en vooral goed gezelschap.
- Soms is mijn agenda gevuld en soms is ie leeg. En het is goed! Ik vind het niet erg dat ik me bij een lege agenda verveel. Het hoort er gewoon bij: accepteren.
‘In de beginjaren van mijn ziekte was ik vooral bezig met de dood’
Goede vragen
We zijn een jaar verder en ik leef steeds meer vanuit de gedachte: wat is nu goed voor mij? En hoe kan ik dat goed voor mezelf invullen? Het begint bij deze 4 goede vragen stellen aan mezelf:
- Waar word ik blij van?
- Waar krijg ik vandaag energie van?
- Wat kan ik aan, mentaal en fysiek?
- Waar hoop ik op?
Mijn hoop gaat over ‘kleine’ thema’s. Hopen op goed weer. Of op een gezellige dag met mijn man. En ik kan hopen dat een afspraak doorgaat. Ik kijk niet meer naar het later dat ver weg ligt of dat ik ertoe doe. Voor mij is het elke dag, stap voor stap, goede vragen stellen, goede afwegingen maken, niet te groot willen denken. Door met beide benen in het nu te staan en door acceptatie heb ik een mooi jaar gehad.”
En jij?
Ik ben benieuwd:
- Waar sta jij voor open?
- Welke thema’s zijn voor jou belangrijk in je leven?
- Waar wordt jij blij van of geeft jou energie?
- Welke positieve gedachten werken voor jou?
- Hoe geef jij invulling aan het ‘nu’ ?
Lees ook: Dit is het geheime wapen van onze relatie
Anne-Marie van Orsouw heeft al een tijdje uitgezaaide borstkanker. Ze focust zich niet alleen op de ellende die haar ziekte veroorzaakt, maar juist ook op de mooie dingen. Het is haar opgevallen dat er rondom haar ziekte en ziek-zijn veel taboes zijn. Anne-Marie ziet het als haar taak om haar intimi (letterlijk en figuurlijk) de hand te reiken. Daarom schrijft ze blogs.
Helaas is Anne-Marie overleden. Op ons heeft ze een onuitwisbare indruk achtergelaten. En haar blogs zijn nog steeds een inspiratiebron voor velen.
Ik vecht niet tegen kanker
De blogs van Anne-Marie zijn gebundeld in de benefietuitgave ‘Ik vecht niet tegen kanker, maar vóór mijn horizon’. Over de angst om dood te gaan en de allesoverheersende eenzaamheid. Maar ook over tevreden zijn met wat je hebt en als het maar gezellig is…
De uitgave à € 12,50 is hier verkrijgbaar >>>
