Vandaag is een klotedag en ik weet niet waarom

Het is een gewone dag vandaag. Niets bijzonders. Anne-Marie zegt haar man gedag, omdat zijn middagdienst begint. Vanaf dat moment wordt ze overvallen door een neerslachtig gevoel. Het wordt een klotedag en ze weet niet waarom. Maar haar man wel.

Anne-Marie: “Meteen weet ik dat het foute boel is. Ik wil huilen, ik voel me naar, ik weet met mezelf geen raad, ik heb vandaag geen plannen om iets te gaan doen. Doelloos loop ik door het huis te sjokken en ik probeer iets nuttigs te doen. Ik vouw wat was en loop weer terug naar de huiskamer om dan maar even te googlen op de computer. Wat wil ik eigenlijk weten? Vervolgens probeer ik afleiding te zoeken en kijk een eerder opgenomen film. Maar niets helpt. 

Lees ook: Hoe help je iemand het beste uit z’n dag te halen?

Nutteloos

Het gevoel gaat niet weg. Ik voel me gewoon klote, ik wil er niet zijn. Dat gevoel blijft de hele middag doorzeuren. Ik voel me ook zo nutteloos. Wat doe ik nu eigenlijk doordeweeks? Het stelt allemaal niks voor, schiet het door mijn hoofd. Zal ik meer vrijwilligerswerk gaan zoeken, want ik heb tijd genoeg?

Via whatsapp wissel ik wat berichtjes uit. Een van mijn vriendinnen is vandaag op pad voor een tweede sollicitatiegesprek (Leuk voor HAAR!). Ik stuur een grappig filmpje rond in een groepsapp (Misschien krijg ik wat reacties?)

Tussendoor overdenk ik mijn uitstapje met mijn vriendinnen van gisteren:

• Was ik wel gezellig genoeg?
• Ben ik wel een goede vriendin?
• Had ik wel iets zinnigs te vertellen?

Ik word gek als ik mezelf dit soort vragen stel, want ik kan altijd wel iets vinden in mijn herinnering dat ik beter had kunnen doen. (Niet iets anders, want dat is zonder oordeel. Nee, iets beters!)

Alleen maar negatief

Vandaag is mijn leven gewoon dikke shit. Ik zit in een neerwaartse spiraal. Ik voel me jankerig en mijn gedachten zijn ook alleen maar negatief. Vandaag is een klotedag en ik heb werkelijk geen idee waarom.

Ik kan analyseren wat ik wil, maar ik ben bang dat ik er geen antwoord op krijg. Dit is zo’n dag, dat ik niet positief in het leven sta. Mijn leven voelt klote. Net als iedereen wil ik een gewoon leven. Het enige wat helpt is deze dag door zien te komen.

‘Het is moeilijk om er veel langer te zijn dan je vooraf dacht’

’s Avonds komt mijn man thuis, zijn dienst zit erop. ‘Hoe was jouw dag?’, vraagt hij. Daar komen de tranen. Het nare gevoel van die dag komt er uit, ik laat het gaan. Mijn man troost me. Hij doet een poging om uit te vinden waarom ik zo’n klotedag heb gehad: ‘Afgelopen zaterdag heb je je 55e verjaardag gevierd. Een mijlpaal waar je naartoe hebt geleefd. Je hebt dit doel gehaald wat nu?’ 

Hij heeft gelijk. Ik ben al zeven jaar onderweg en mijn lijf doet het nog best goed. Het is super dat het al zo lang goed gaat. Tegelijkertijd is het ook moeilijk om er veel langer te zijn dan je vooraf dacht. Ik moet er elke dag opnieuw iets van proberen te maken. Wat is mijn nieuwe doel? Ik heb geen idee, maar morgen is een ‘gewone’ dag. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.”