Kun jij in vijf zinnen zeggen wat jouw thuis tot jouw thuis maakt? Lastig hè. Thuis is belangrijk, het is de bodem onder je bestaan. Thuis is persoonlijk. Jouw thuis is niet mijn thuis. Meestal staan we niet stil bij wat thuis is. In dit artikel legt Lottie uit waarom praten over thuis zo belangrijk is als je ziek bent en hoe je dat kunt doen. En ze geeft voorbeelden van wat het je op kan leveren.
Het is weer een prachtige dag, met een diepblauwe lucht. Carolien is vroeg wakker. Vandaag heeft ze een telefonische afspraak met de oncoloog. Ter voorbereiding kijkt ze in haar patiëntendossier en verdiept ze zich in de medische termen.
Bij een opname in het ziekenhuis stap je noodgedwongen uit het ‘gewone leven’. Je wordt teruggeworpen op jezelf. Dat maakt dat eventuele vragen en problemen zich ook opdringen. Je kunt er letterlijk niet meer omheen. Zo ook bij Pieter*, die de balans opmaakt in zijn ziekenhuisbed.
Bizar hoe snel de wereld verandert door het coronavirus dat nu rondwaart. Alles is anders geworden. Ernstig ziek worden is nu een risico geworden voor iedereen. Net als de angst voor wat gaat komen. Maar voor Anne-Marie is alles juist hetzelfde gebleven. Wat er nu gebeurt, maakt zij al jaren mee.
Actieve zeventigers waren ze. Met volle teugen genoten ze van het leven. Het werk was gedaan, niets hoefde meer. Verre reizen, toeren met de motor, hobbyen in de schuur, vrijwilligerswerk, oppassen op de kleinkinderen en vooral: genieten van elkaar, hele dagen samen optrekken. Tot die gitzwarte septemberdag, toen Jan* opeens zijn bed niet meer uit kon.
Anne-Marie is onderweg met een groepsreis voor singles. Dat doet ze vaker: in haar eentje op vakantie gaan. Vooraf bedenkt ze: vertel je je reisgenoten dat je kanker hebt?
Op de bankjes bij de hoofdingang van het ziekenhuis zitten doorgaans mensen die ‘aan hun verslaving werken’. Ik loop er ’s morgens meestal snel aan voorbij, nog niet helemaal wakker. Die ochtend was het anders.
Ongrijpbaar. Onbestemd. Vaag. Zingeving wordt vaak gezien als zweverig, maar is dat ook zo?
Het is een gewone dag vandaag. Niets bijzonders. Anne-Marie zegt haar man gedag, omdat zijn middagdienst begint. Vanaf dat moment wordt ze overvallen door een neerslachtig gevoel. Het wordt een klotedag en ze weet niet waarom. Maar haar man wel.
Als je ziek bent, kan het zijn dat je het soms echt even niet ziet zitten. Als goede vriendin kun je daar bij helpen. Geven is natuurlijk meer dan alleen het geven van kadootjes, het geven van een goed gevoel is natuurlijk ook ontzettend waardevol! Margriet gaf tips.