“Er is hier zojuist een oudere dame binnengebracht”, vertelt de verpleegkundige van de Eerste Hart Hulp me aan de andere kant van de lijn. “Reanimatie mocht niet meer baten. Familie is onderweg. Kun jij nu komen ter ondersteuning?” Ik haast me erheen. Het is Valentijnsdag.
Behalve op medische zorg kun je ook een beroep doen op ondersteunende zorg. Deze vorm van zorg helpt bij het verlichten van lichamelijke, psychische of sociale klachten. De muziektherapeut, fysiotherapeut en ergotherapeut zijn 3 voorbeelden van ondersteunende zorgverleners. Wat heb je eraan?
Een zo goed mogelijke kwaliteit van leven, daar draait het om als je te maken hebt met een ernstige ziekte. Gezondheidspsycholoog Emma Hafkamp heeft er dagelijks mee te maken. Samen met haar patiënt gaat ze op zoek naar een betere kwaliteit van leven. Wat betekent kwaliteit van leven voor hem of haar en wat is daarvoor nodig?
Waarbij helpt muziektherapie? En moet je er muzikaal voor zijn? Muziektherapeut Anneke Naaijkens-Doek kan zich goed voorstellen, dat je niet meteen een idee hebt van wat muziektherapie voor je kan betekenen. Ze legt het uit aan de hand van een paar vragen over muziektherapie die haar vaker worden gesteld.
Rond het beroep van geestelijk verzorger heersen een aantal onduidelijkheden. Dat zorgt er geregeld voor dat mensen aarzelen om het gesprek aan te gaan. Ook weerhoudt het andere zorgverleners ervan om door te verwijzen naar een geestelijk verzorger. Marieke Schoenmakers signaleert 5 veelvoorkomende misverstanden over geestelijke verzorging, die terug te voeren zijn op (negatieve) associaties met geloof en/of kerk en angst voor de dood.
Vrijdagmiddag 17:30 uur. Moe maar voldaan loop ik het ziekenhuis uit, klaar om het weekend in te fietsen. Dan gaat mijn telefoon. Het is een collega geestelijk verzorger van een nabij gelegen verpleeghuis. Hij is op bezoek bij een bewoner, van wie haar man in het ziekenhuis is opgenomen met corona. De man is stervende, en zijn vrouw kan er vanwege haar zwakke gezondheid niet naartoe. Onwerkelijk. Tragisch ook.
Je ligt op bed met een zuurstofmasker op. Je haalt heel snel – veel te snel – adem. Je moet grote moeite doen om wat lucht binnen te krijgen. Je kijkt me met grote ogen aan, maar je kunt niet praten. Je bent zo oncomfortabel dat de verpleegkundige met de arts aan het bellen is voor meer medicatie.
De wereld staat op zijn kop door de coronacrisis. Afscheid nemen van iemand die je lief is of zorg verlenen aan een stervende patiënt is nu extra moeilijk. Dat geldt niet alleen als iemand overlijdt door het coronavirus, maar ook als mensen overlijden door andere aandoeningen. Wat doet dat met je en hoe beïnvloedt dat je welzijn?
UIT ONDERZOEK BLIJKT dat nadenken over welke zorg en behandeling je wenst als je gezondheid achteruit gaat als voordeel heeft dat de zorg in de toekomst beter is afgestemd op je voorkeuren. In vaktaal wordt dit ACP genoemd oftewel Advance Care Planning oftewel vroegtijdige zorgplanning. Maar wat is ACP precies? En hoe kun je dit als arts en patiënt samen regelen? Wetenschapper Ida Korfage onderzoekt het wereldwijd met als resultaat onder meer een praktisch stappenplan om toekomstige zorg op een rijtje te zetten.
De telefoon gaat op een, tot dan toe, rustige zondag. Een verpleegkundige vraagt me of ik een patiënt kan ondersteunen op de intensive care. Ik tref een man die door hersenletsel zwaar is aangedaan. Onder andere zijn zicht en zijn spraak zijn uitgevallen. Onduidelijk is of die functies nog terugkomen.