Corrie* was allang Corrie niet meer. Van de grote sterke vrouw die ze ooit was, was nog maar weinig meer over.
Veel van wat er om haar heen gebeurde nam ze niet meer in haar op. Een gesprekje voeren was al te hoog gegrepen. Ze keerde steeds meer in zichzelf. Visite kwam er nauwelijks; ze was zo oud dat ze iedereen overleefd had. Triest genoeg ook haar eigen kind.
Op een dag was haar nicht op bezoek en die vertelde me dat tante zo van Barbara Streisand hield. Dat bracht me op een idee. De volgende dag kwam ik de afdeling op met een radio met daarin een cd van Barbara. En wat er toen gebeurde was enorm ontroerend: zodra ze de muziek hoorde ontwaakte er als het ware iets binnen in haar….. de doffe lichtjes in haar ogen gingen twinkelen, met haar hand tikte ze mee met de maat, ze probeerde zelfs mee te zingen….. Wat er precies in haar omging zal ik nooit weten, maar ik vermoed dat het de herkenning was van iets van vroeger dat haar zo goed deed. Ze kwam als het ware weer tevoorschijn. Even was daar weer een glimp van de oude Corrie.
‘De taal van het hart en de ziel’
Door dementie raak je steeds meer vaardigheden en herinneringen kwijt. Uit onderzoek is gebleken dat muziek nog wel heel lang ‘blijft’. Mensen komen er weer door tot leven en het is een mooie manier om contact te maken. Het kan allerlei herinneringen en emoties oproepen, ook bij mensen die niet aan het dementeren zijn. Want muziek is voor heel veel mensen belangrijk.
Muziek kan je uittillen boven het alledaagse, kan uiting geven aan gevoelens waar woorden te kort schieten, kan je diep in je binnenste raken en je in vervoering brengen. Het is niet voor niets dat muziek een rol speelt bij alle religies en bij bijzondere gebeurtenissen. Het is een universele taal, die ook wel ‘de taal van het hart en de ziel’ genoemd wordt.
Corrie heb ik nog vaak bezocht. Altijd met mijn radio. Op een dag werd ik gebeld door de zorg. Het ging niet goed met Corrie. Ook die keer nam ik Barbara mee. Onder de klanken van ‘Memory’ begon ze aan haar laatste reis. Kippenvel.
Geschreven door Marieke Schoenmakers.
*Vanwege de privacy zijn de namen gefingeerd.
Marieke Schoenmakers is geestelijk verzorger bij Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis (ETZ). Hiervoor heeft ze vijf jaar in de ouderenzorg gewerkt. In haar blogs deelt ze informatie en ervaringen over wat ze meemaakt. Dat kun je hier lezen.