Als ouder wil je je kind het liefst beschermen tegen narigheid. Je zegt liever geen dingen waar je kind verdrietig van wordt. Als een van de ouders kanker krijgt, is daar echter niet aan te ontkomen. De communicatie met kinderen hangt mede af van hun ontwikkelingsfase. Een paar communicatietips van kleuter tot puber.
Stel je voor: als je partner met pensioen gaat, spreek je deze toe als hologram. Of tijdens je uitvaart krijgen de aanwezigen je zelfgemaakte film van jouw leven te zien. Daarna kunnen ze op jouw memoriampagina laten weten wat ze ervan vonden. Of je praat met je overleden vader als chatbot, zoals James Vlahos en zijn Dadbot in Netflixserie Black Mirror. Er is digitaal leven na de dood, maar wil je dat ook? Zo denken jongeren erover.
Nu we zoveel online zijn, wordt ons digitale leven steeds belangrijker. Denk alleen al aan alle foto’s en filmpjes die je deelt op Instagram. Aan Netflixen of betalen via een Tikkie. Wat gebeurt er met je wachtwoorden en andere (geheime) gegevens als je overlijdt? Erica Witkamp van het Kenniscentrum Zorginnovatie houdt zich hier al een tijdje mee bezig. Ze zet je graag aan het denken over je digitaal nalatenschap.
Anne-Marie heeft een persoonlijk en confronterend gesprek met de dokter. Ze is helemaal van de kaart. Wat deel je dan in WhatsApp met familie en vrienden? En wat niet?
Voordat Lenneke ziek werd, was ze leidinggevende van een thuiszorgteam. Ze kwam bij zieke mensen thuis. Voerde gesprekken met mensen die niet meer beter konden worden en met mensen in hun allerlaatste levensfase. Ze luisterde naar hun zorgen, angst of juist een groot vertrouwen. Ze hoorde hun hoop of wanhoop. En vroeg zich vaak af: Wat kan ik zeggen om ze te troosten?
Het gezin van Karin is gelukkig. Samen vormen ze een goed geoliede machine. Alles loopt op rolletjes. Werk, sporten, huishouden en alles wat daarbij hoort, sociale contacten, vrije tijd met ontspanning. Tot die ene dag. De dag waarop Karin de diagnose borstkanker krijgt. Kanker in het gezin, hoe gaat ze dat aan de kinderen vertellen?
Anne-Marie is onderweg met een groepsreis voor singles. Dat doet ze vaker: in haar eentje op vakantie gaan. Vooraf bedenkt ze: vertel je je reisgenoten dat je kanker hebt?
‘Mag ik binnenkomen? Ik ben Marieke, geestelijk verzorger.’ Aarzelend knikt ze ‘ja’.
Je hebt je kinderen verteld over je ziekte, en dan? Kinderen reageren ieder op hun eigen manier op dit soort nieuws. De een zal heel stil worden, terwijl de ander er juist zo veel mogelijk over wil praten en zo veel mogelijk wil weten. Als dit laatste het geval is, zullen je kinderen je veel vragen stellen. Maar antwoorden op vragen van je kinderen? Hoe doe je dat?
Hoe gaat het met je? Elke dag krijgt Anne-Marie deze vraag wel een keer voorgeschoteld. Vroeger kon ze zich er kwaad om maken. Wil de ander wel echt weten hoe het met me gaat? Tegenwoordig scant ze eerst de situatie, voordat ze antwoord geeft.