De kanker trekt een enorme wissel op het gezin van Karin Hernandez. De ziekte brengt onrust met zich mee, onder andere door veelvuldig ziekenhuisbezoek. Hoe kun je je als gezin staande houden in deze woelige tijd?
Karin vindt het behoud van regelmaat belangrijk. Net als hulp van buitenaf. Maar wat werkt wel, wat niet om je als gezin staande te houden? Karin zet haar bevindingen op een rijtje:
1. Blijf de ouder, probeer geen vriend te worden
Misschien voel je je schuldig en sta je de kinderen dingen toe die je normaal ook niet zou toestaan. Doe dat niet. Je kinderen voelen het bij jou aan en ervaren het zelf ook, de wanhoop en het gebrek aan veiligheid. Ze hebben juist in deze tijd behoefte aan structuur, aan grenzen en ouders die hen steunen.
2. Doe kleine dingen samen: picknicken, samen lezen of een bioscoop thuis maken
Vanwege de enorme hoeveelheid vragen die de diagnose en behandelingen bij hen oproepen is het geen overbodige luxe om een aantal boeken bij de bibliotheek te lenen. Een tweetal prima boeken is ‘Het Klokhuisboek over kanker’ en ‘Mama heeft een knobbeltje’.
> Lees ook: Kanker in het gezin: wat vertel je de kinderen?
3. Licht leerkrachten, en eventuele BSO-medewerkers, in
In een vroeg stadium van de behandelingen hebben wij de leerkrachten en de BSO-medewerkers ingelicht. Zij zijn immers je ogen buitenshuis en kunnen steunen of ingrijpen waar nodig. Dit kan op vele manieren, soms met een luisterend oor of een arm om de schouders, soms door je kind even te laten tekenen in plaats van te rekenen of te lezen. Op deze wijze creëer je een extra laag veiligheid.
4. Licht vriendjes en hun ouders in
Ook het betrekken van de beste vriendjes van je kinderen met hun ouders en het voorlichten van klasgenootjes kan zeker een grote hulp zijn. Onze ervaring is dat op deze wijze een groot vangnet ontstaat voor het hele gezin.
5. Schrijf allemaal een brief aan de kanker en ga erover in gesprek
Wat ik als een zeer groot manco heb ervaren is de afwezigheid van psychische hulp voor het hele gezin als onderdeel van de kankerbehandeling. De bereidheid om door te sturen naar een andere instantie of terug te verwijzen naar de huisarts is er absoluut, maar daar moet je wel zelf werk van maken.
Zo kwamen wij terecht bij de praktijkondersteuner van de huisarts (POH-GGZ). Ze gaf nuttige tips maar ze gaf zelf ook aan dat zij eigenlijk niet gespecialiseerd was in dergelijke complexe zaken. Een van haar tips aan ons was het schrijven van een brief aan de kanker, waarna we die samen konden bespreken om lucht te geven aan onze emoties. Zo kwam naar boven dat we allemaal boos en bang waren, maar dat er ook positieve kanten waren zoals het ervaren van eenheid als gezin.
Tot op heden hebben wij geen passende begeleiding, waar de kinderen zélf zich kunnen uiten, in onze omgeving gevonden.
6. Duw kanker even naar de achtergrond en schrijf je in (of laat je aanmelden) bij een van deze stichtingen
In onze zoektocht naar wél passende zorg kwamen wij terecht bij diverse stichtingen die als doelstelling hebben de kankerlast van kinderen met een oncologische ouder te verlichten:
- Stichting Vaarkracht organiseert vaartochten op plaatsen door het hele land.
- Stichting Langs de Zijlijn organiseert elk jaar een landelijke dag, waarop kinderen diverse leuke workshops aangeboden krijgen terwijl de ouders nuttige lezingen volgen.
- Stichting Rainbow verstuurt verrassingspakketten.
- Stichting Droomdag organiseert Droomdagen.
> Lees ook: Als vader of moeder kanker heeft
Karin Hernandez is getrouwd met een geweldige man en ze is moeder van een zoon (12) en dochter (bijna 11). Als ze herstellende is van een zware burnout krijgt ze de diagnose borstkanker. In haar blogs vertelt ze over het verloop van de ziekte, over hoe haar gezin is omgegaan met de vaak heftige emoties en moeilijke dagen én over de kracht die dit heeft gegeven en de onverbrekelijke band die ze als gezin hebben gesmeed. Gezinnen moeten niet steeds hetzelfde wiel uitvinden, daarom schrijft Karin over de tips en hulp waar zij veel aan hebben gehad.