Ik ben ontzettend bang dat het foute boel is

Al een poosje heeft Anne-Marie pijn op verschillende plekken in haar lijf. In haar hoofd blijft het maar malen: wat als het foute boel is? Wat als de kanker aan het groeien is? Het maakt haar ontzettend bang. Drie dingen helpen haar om de angst te bedwingen.

Anne-Marie: “Zo is er niets en zo krijg ik zonder aanleiding allerlei lichamelijke klachten. Wekenlang wisselen de klachten zich af. Ik voel messteken in mijn rug en mijn heupen waar zich een zeurende pijn heeft genesteld. Mijn knieën protesteren. Het vervelende is dat het niet een pijntje is dat de volgende dag verdwijnt. Het is er dagelijks. Er gaat een alarmbel af: wat als het foute boel is? Ik besluit het ziekenhuis in te seinen. De volgende scan staat toch al gepland.

Foute boel?

In de weken die volgen laat ik me niet gek maken. Ik doe mijn ding en registreer de signalen die mijn lijf afgeeft. Ik blijf rustig. Ik blijf gewoon doen. Maar toch….. In mijn hoofd zegt het stemmetje: ‘Wat als het foute boel is en de kanker verder aan het groeien is?’ Ik zet wat zeilen bij en kan mijn onrust parkeren. Ik ga ‘gewoon’ verder. 

Een paar dagen voor mijn afspraak bij mijn dokter in het ziekenhuis knijpt mijn maag samen. Ik heb moeite met eten, het valt niet goed. Ik realiseer me dat dit de opbouwende spanning is voor de afspraak met mijn arts. En ook dit gevoel ebt weg, want ik zet weer een tandje erbij. Ik laat me toch niet gek maken, door die klotekanker. 

Lees ook: Deze 4 goede vragen hebben me veel goeds gebracht

Nog een scan

Dan is het zover. Mijn man Wim en ik zitten in het kamertje van het ziekenhuis. Mijn arts zit tegenover ons. ‘Alles is in orde. Er is niets veranderd op de scan’, zegt ze. En daar ga ik. Ik barst in huilen uit. Toen ik vanochtend opstond, stond ik al helemaal strak van de spanning. Zelfs na haar uitspraak voel ik geen verlossing. Ik geloof haar gewoon niet. Het kan niet waar zijn, de pijn in mijn heupen en knieën is er toch?

Mijn arts begrijpt het niet en ik ben niet in staat om het uit te leggen. Ik kan niet praten, mijn keel zit dicht. Ik ben alleen maar ontzettend bang. Helemaal verlamd. Niet in staat tot iets anders dan complete paniek voelen. Dus legt Wim uit wat er de afgelopen twee maanden is gebeurd. En mijn arts plant een nieuwe afspraak en nog een scan. Ze wil nog wel een keer checken of het klopt dat er niets te zien is.

Verslagen

Thuisgekomen voel ik me nog steeds verslagen. Over twee weken maken we een intensieve en mooie reis naar Argentinië, maar ik weet niet of ik dat nu wel aan kan. 

‘Als ik me zoals nu voel, dan geniet ik daar niet van. Ik voel me zwak en bang…‘

‘Ik ben weer een stap dichter bij die laatste fase…’

‘Ik weet niet wat ik moet doen, ik twijfel…..’

‘Ik voel me schuldig tegenover Wim als we niet gaan. En dat terwijl ik weet dat hij daar geen seconde aan denkt…..’

Ik weet het even niet meer.

Angst kan ineens komen opzetten en heeft een verlammende werking op je leven. Hoelang duurt dat? Dat hangt af van hoe snel jij en je omgeving weer kunnen schakelen.

Een goede escape

We zijn toch gegaan. Deze drie dingen hebben me geholpen:

1. In de twee weken voorafgaand aan de vakantie nam ik elke dag een moment om na te gaan hoe ik me voelde. ‘s Ochtends ging ik na of ik rustig had geslapen. En ’s avonds overdacht ik de dag door na te gaan hoe ik die dag ervaren heb. Ik heb dit elke dag heel bewust gedaan. Gaandeweg merkte ik dat ik me weer zekerder in mijn lijf voelde. Heel voorzichtig durfde ik aan de vakantie te denken.
2. Ik probeer steeds bepaalde thema’s terug te brengen tot hapklare overtuigingen. In dit geval:
   Ik kan ook NA de vakantie ziek zijn
   en
   Ik krijg meer spijt als ik het mezelf niet gun om te gaan
3. Op praktisch gebied: ik heb medicatie gehaald tegen eventuele stressmomenten. En Wim kwam met een goede escape: wanneer ik me niet goed zou voelen tijdens vakantie zouden we gewoon terug naar huis gaan.

Waar ik niets voor heb hoeven doen: zomaar ineens namen de klachten in mijn heup en knieën af. Dat heeft zeker een boost gegeven aan mijn zelfvertrouwen.

Gewoon genieten

Door deze stapjes en inzichten nam mijn angst af. Ik weet dat het bij mij zo werkt: Als ik het in mijn hoofd kan handelen, kan ik gewoon genieten van alles wat ik meemaak, ondanks dat mijn lijf niet meewerkt.

Onze fantastische mooie vakantie zit erop! De dag, nadat we op Schiphol zijn geland, lig ik op de tafel van Bucky 2 voor een röntgenfoto van mijn heup en knieën. En weer een dag later belt mijn specialist. ‘Er is NIETS te zien op de foto.’ Deze keer geloof ik haar wel.”

Lees ook: Er komt een vrouw bij de dokter