Jessica leest een interview met een ex-profvoetballer. Ze realiseert zich: dit verhaal is ook een beetje van mij. Leven met psychische kwetsbaarheid, zoals een depressie, is ook topsport. Nu ‘traint’ ze met 4 leefregels.
Jessica: “Ik swipe op mijn telefoon. Plots trekt een kop mijn aandacht: Jeroen was profvoetballer maar is nu student. In het artikel vertelt Jeroen van der Lely openhartig over de leegte, de angst, de stress die hij als profvoetballer ervaarde. “Ga ik de komende tien jaar van mijn leven opofferen om daarna pas te genieten van mijn leven?”, vertelt hij. “(…) Dat klopte niet in mijn hoofd.” Ik denk meteen aan jaren geleden, toen het in mijn hoofd ook niet klopte.
Diagnose depressie
De diagnose die ik toen (en een paar jaar later nog een keer) kreeg staat in mijn medische dossier: zware depressie. Na mijn ziekteperiode meldde ik me weer op het werk. Ik stelde de bedrijfsarts voor om eerst te reïntegreren ‘buiten’ het bedrijf, want ik had een baan met veel denkwerk, veel overleggen, veel achter dat scherm. Typerdetyp. Deze werkzaamheden zag ik niet meteen zitten. Alleen al bij dat idee ontplofte mijn hoofd.
En daarbij: een gewaarschuwd mens telt voor twee. Na mijn eerste depressie ben ik veel te snel aan het werk gegaan bij Silopret, zoals ik mijn werkgever voor het gemak even noem. Dus ging ik aan de slag bij een bedrijf vlakbij Silopret. Om weer in het ritme van werken te komen, voor een dagritme, zingeving en de sociale contacten werkte ik hier drie dagen per week in de ochtend. Door de grote glazen pui zag ik rond lunchtijd mijn collega’s altijd langslopen. Met een poetsdoek in mijn hand keek ik jaloers naar de collega’s die een broodje in de stad hadden gekocht. Ik stond ‘hier’ maar hoorde ‘daar’. Of toch niet?
Wie ben ik eigenlijk?
Het ging er eigenlijk niet om of ik ‘hier’ of ‘daar’ hoorde. Dat heb ik in de loop van de jaren wel geleerd. Mijn psycholoog zei eens: “Jessica, wie ben je zonder Silopret?” Zo de knetters, was me dat even confronterend. Zo kwam ik erachter dat ik mijn identiteit teveel liet afhangen van ‘Silopret’, van mijn werk dus. En dus ook van de bedrijfscultuur van Silopret, en het werktempo van Silopret. Maar wat als dat allemaal te snel voor me ging, kon ik dan nog wel terug naar ‘Silopret’? Naar die collega’s die ik van achter het glas zag, waar ik weer graag ‘bij wilde horen’.
Depressie is ook topsport
Terug naar Jeroen en zijn topsportcarriere. Leven met een psychische kwetsbaarheid, zoals depressie, is ook topsport. Al zal de een dat meer zo ervaren dan de ander. Vooral de eerste jaren na mijn zware depressie vond ik topsport. Niet alleen om te herstellen en in balans te blijven. Het geldt ook voor het omgaan met de vooroordelen vanuit de omgeving. En met de vooroordelen die ik maakte tussen mijn oren. Want als je even niet oplet, ga je je nog gedragen ook naar je diagnose. Of behandelen anderen je als een diagnose. Want je denkt dat je weet wat anderen van je denken. Geloof me, daar kun je op een dag erg druk mee zijn. Het levert je alleen helemaal niets op. Topsport is het wel, alsof je constant sprint in je eigen bovenkamer.
4 leefregels
Je bent alleen niet je diagnose. Jij bent jij en je bent meer dan je ziekte. In de eerste plaats hoor ik bij mezelf. Dat heb ik de afgelopen jaren geleerd. Wie ik ben, wat mijn mening is, hoe ik in het leven sta liet ik niet meer afhangen van ‘Silopret’. En ook niet van een ander. Want ik weet immers niet wat die ander denkt. Als je de hele dag denkt: wat vindt die ander van mij of ‘ze zullen wel denken…’ dan ben je te veel met de ander bezig en niet met jezelf. Want je denkt dat anderen iets ‘over jou denken’, je weet het niet. Het zijn dus aannames. Aannames kunnen erg gevaarlijk zijn, een eigen leven gaan leiden in je hoofd en bovendien zijn ze niet helpend.
Sinds die tijd ‘train’ ik met deze 4 leefregels:
- Ik vraag me af wie ik ben en wat ik wil.
- Voortaan hou ik me minder bezig ‘met de ander’ en meer met mezelf. Ik stel mezelf de vraag: hoe voel ik me vandaag en wat heb ik nodig?
- Ik check aannames of vraag me af: heb ik er bewijs voor? Heb ik er bijvoorbeeld bewijs voor dat mensen me ‘vreemd’ vinden of dat ze me niet aardig vinden?
- Ik ben ik en ik ben uniek. Ik ga zo snel als ik ga, het is mijn proces. Dus ook al reïntegreert ‘iedereen’ binnen 4 maanden. Als ik 6 maanden nodig hebt, dan is dat ook ok.
Alleen al vraag 1 beantwoorden is topsport. Dus neem ik de tijd. Ik hoef toch niet mee te doen met de Olympische Spelen.”
JESSICA RITS
Jessica Rits is communicatiespecialist, trainer en ervaringsdeskundige. Ruim tien jaar geleden werd ze tot tweemaal toe geconfronteerd met een zware depressie. Ze herstelde goed en vond een nieuw evenwicht in haar leven. Tegenwoordig geeft ze met haar eigen bedrijf MerkVaardig communicatie-advies, trainingen, workshops, gastlezingen over psychische gezondheid.
Het Gezondheidsdagboek:
de simpele stap naar minder klachten
Hoe vaak heb ik eigenlijk hoofdpijn? Hoeveel dagen per week slaap ik minder dan acht uur? Hoe lang voel ik me al somber? Met het Gezondheidsdagboek krijg je heel eenvoudig meer inzicht in je gezondheid. Door elke dag in een paar minuten tijd in te vullen waar je last van hebt, kun je je klachten gericht aanpakken en voel je je beter.
