Anne-marie van Orsouw

Anne-Marie kreeg negen jaar geleden haar diagnose te horen. Kwaliteit van leven was onderdeel van het gesprek. Ze wist het niet goed. Wat is mijn kwaliteit van leven? Wat betekent dit voor mij?

Anne-Marie: “Tot dan toe was ik meer dan tevreden met mijn/onze kwaliteit van leven. Het voelde alsof het nu moest gebeuren. Nu moest ik zorgen dat het over kwaliteit ging. Wat is mijn kwaliteit van leven? Ik moest er bewust mee bezig zijn. Alleen had ik had geen idee hoe dat moest. Tegelijkertijd had ik het gevoel dat wat achter ons lag dus van mindere kwaliteit was geweest

Wat is jouw kwaliteit van leven nu?

Maar dat was toen. En hoe is het nu? Het is een hele andere invalshoek, maar ik vroeg me laatst af wat kwaliteit van leven is tijdens deze pandemie? Wat doet dat met mensen? Hoe ervaar jij deze tijd? Wat is jouw kwaliteit van leven nu?

Ik heb laatst nog maar eens opgezocht op verschillende sites wat het inhoudt. Het is niet eenduidig maar het volgende wordt vaak genoemd:

“Kwaliteit van leven is een optelsom van je fysieke, psychisch en sociaal functioneren en hoe je dat zelf als individu ervaart.”

Wanneer het gaat over sociale contacten dan zijn we nu, in het corona-tijdperk, enorm beperkt. Altijd nadenken wat wel of niet mag. En hoe organiseer je het dan op een manier dat je toch sociale contacten hebt?

Als het gaat over wat het psychisch met je doet, dan merk ik om me heen dat veel mensen moe zijn van maatregelen. Of last hebben van wat allemaal niet kan, zowel psychisch als fysiek. 

Lees ook: Een betere kwaliteit van leven? Kijk eens naar deze onderwerpen >>>

We hebben er allemaal mee te maken

Corona is zelfs nu we ruim een jaar verder zijn nog steeds het onderwerp van de dag. We hebben er allemaal mee te maken, het raakt ons allemaal. Het valt me steeds vaker op tijdens deze gesprekken dat een aantal van ons het er moeilijk mee heeft. Bijvoorbeeld wanneer ze aangeven dat het steeds zwaarder valt in deze situatie. Ze voelen zich kwetsbaarder, vaker verdrietig, angstig of ze hebben een korter lontje.

Ik heb nu al een aantal keer gehoord dat mensen, bijna in dezelfde adem, erbij vertellen:

‘Ik mag niet zo klagen.’

‘Er zijn mensen die het slechter hebben.’

‘Ik moet me niet als slachtoffer gedragen.’

‘Ik moet wat harder zijn.’

Het zijn deze opmerkingen die ik zo verdrietig vind, omdat ik die uitspraken zo goed herken en ervaar dat je je jezelf zo tekort doet. Dat je in een momentum zit waarbij de situatie je zwaar valt en je emoties intenser ervaart. Tegelijkertijd vind je van jezelf dat je sterker moet zijn en wat je echt voelt zwak je af, of ontken je. Vooral sterk zijn en niet klagen kost heel veel energie.

Mild zijn voor jezelf

Wat mij heeft geholpen is met mildheid naar mezelf te kijken en mijn energie anders in te zetten: 

• Laat de emotie er zijn. 
• Er zijn natuurlijk mensen die het zwaarder hebben, maar daarmee heb je zelf nog steeds het recht om te voelen wat je voelt. 
• Je gevoelens zijn echt en mogen er zijn, ook dan ben je oké. 
• Ben niet te kritisch over jezelf.
• Kijk met zachtheid naar jezelf: veroordeel jezelf niet.
• Vecht niet om sterker/harder te zijn maar help jezelf naar meer stabiliteit.
• Sta elke dag even stil bij wat er goed ging. Je beloont en traint jezelf hiermee.
• Gun je jezelf de tijd om hier uit te raken.
• Misschien dat inschakelen van professionele hulp helpt.

Ik hoop dat je weer tevreden wordt met jouw kwaliteit van leven.”

Lees ook: Dit is mijn antwoord op hoe gaat het met je >>>